Idealna rodzina. Piękna matka, przystojny ojciec, utalentowana czwórka dzieci. Dwie dziewczynki, dwóch chłopców. Prawdziwa idylla, która trwa w najlepsze, aż... W wyniku wypadku samochodowego spowodowanego przez pijanego kierowce ginie ukochany mąż, ojciec – jedyny żywiciel rodziny. Ta katastrofa wpływa na całą rodzinę. Piękna wdowa nie umie sobie poradzić z czwórką dzieci. Nie ma żadnego wykształcenia, nie potrafi nic co mogłoby się przydać w pracy. Jednak okazuje się, że Corrine (matka) ma nieprzyzwoicie bogatych rodziców. Z dnia na dzień cała piątka wymyka się w nocy niczym złodzieje, aby dostać się do miejsca, gdzie wychowywała się ich matka. Nie zostają przywitani z otwartymi ramionami. Surowa babka wraz z matka zamyka całą czwórkę na strychu. - „Jeden dzień” - słyszą od matki, która ma nadzieję wbić się z powrotem w łaski ojca, który nie wie o ich istnieniu. Jeden dzień przeradza się w tydzień, potem w miesiąc, rok... Dzieci są zamknięte niczym w więzieniu. Nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym. Jedynymi osobami, które je odwiedzają są surowa babcia – fanatyczka religijna, która do rzadko się odzywa i matka – zawsze obładowana prezentami dla jej kochanych pociech. Jej wizyty stają się coraz rzadsze, jednak za każdym razem przynosi furę prezentów. Tylko czy są one w stanie zastąpić miłość? Cathy i Chris stają się rodzicami dla dużo młodszych bliźniaków Carrie i Cory'ego. Nie zaznawszy miłości matki, której jedynym celem w życiu stało się podążanie za bogactwem próbują poradzić sobie z uczuciami, które zaczynają w stosunku do siebie czuć. Cathy z dziewczynki staje się powoli kobietą, a Chris mężczyzną. Szaleje w nich burza hormonów, której nie potrafią powstrzymać. Jedynym rozwiązaniem wydaje się zbliżenie do siebie. Schemat zaczyna się powielać, a oni coraz bardziej marzą o ucieczce. Powieść Virgini C. Andrews wstrząsa czytelnika od pierwszych stron. Wydarzenia w niej przedstawione są oburzające dla osób żyjących w dzisiejszych czasach, a książka powstała w 1979r. Niby jednak nie tak dawno, ale mentalność osób, które żyły w tamtych czasach musiała różnić się od naszej. Czytelnik zastanawia się jak można być tak okrutnym. W końcu każda matka powinna kochać swoje dzieci? Nieprawdaż? Niektóre wolą jednak je ukryć w zamknięciu. Na poddaszu bez możliwości wyjścia na zewnątrz. Na wielkim, zakurzonym strychu, gdzie usychają niczym zwiędłe kwiaty. http://w-krainie-slow.blogspot.com/2014/09/virginia-cleo-andrews-kwiaty-na-poddaszu.html
