TheOnlyProof

"Melancholia Sukuba" to pierwszy tom o przygodach seksownej i niebezpiecznej Georginy. Na pozór wiedzie ona zwyczajne, normalne można powiedzieć, że nudne życie. Mieszka w Seattle, pracuje w księgarni i ma uroczą kotkę - Aubrey. Jednak nie dajcie się zwieść tym rzeczom. Kobieta jest sukubem. Uwodzi mężczyzn i czerpie z nich życiową energię. Chociaż nie można jej oceniać też pochopnie. Jest ona sukubem, który nie chce być sukubem. Pragnie mieć normalny dom i dzieci. Książka genialna jak zresztą każde dzieło Pani Mead. Jest tu romans, intryga i pikanteria. Jak dla mnie 5/5

Po Baśnie Barda Beedle'a autorstwa J.K.Rowling sięgnęłam przez przypadkiem. Pewnego dnia zobaczyłam ją na półce u mojej siostry. Najpierw zaintrygowała mnie okładka, gdy spojrzałam na tytuł wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jako , że jestem fanką Harrego Pottera książka była dla mnie idealna. Jest to zbiór 5 baśni które w części są nam już przytaczane w siódmej części serii o Harrym. Jedna z bajek zatytułowana "Opowieść o trzech braciach" wyjaśnia nam pochodzenie Insygniów Śmierci min. peleryny niewidki. Baśnie są czarodziejskim odpowiednikiem naszych bajek. Książka godna polecania dla każdego fana Harrego Pottera i nie tylko.

Idealna rodzina. Piękna matka, przystojny ojciec, utalentowana czwórka dzieci. Dwie dziewczynki, dwóch chłopców. Prawdziwa idylla, która trwa w najlepsze, aż... W wyniku wypadku samochodowego spowodowanego przez pijanego kierowce ginie ukochany mąż, ojciec – jedyny żywiciel rodziny. Ta katastrofa wpływa na całą rodzinę. Piękna wdowa nie umie sobie poradzić z czwórką dzieci. Nie ma żadnego wykształcenia, nie potrafi nic co mogłoby się przydać w pracy. Jednak okazuje się, że Corrine (matka) ma nieprzyzwoicie bogatych rodziców. Z dnia na dzień cała piątka wymyka się w nocy niczym złodzieje, aby dostać się do miejsca, gdzie wychowywała się ich matka. Nie zostają przywitani z otwartymi ramionami. Surowa babka wraz z matka zamyka całą czwórkę na strychu. - „Jeden dzień” - słyszą od matki, która ma nadzieję wbić się z powrotem w łaski ojca, który nie wie o ich istnieniu. Jeden dzień przeradza się w tydzień, potem w miesiąc, rok... Dzieci są zamknięte niczym w więzieniu. Nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym. Jedynymi osobami, które je odwiedzają są surowa babcia – fanatyczka religijna, która do rzadko się odzywa i matka – zawsze obładowana prezentami dla jej kochanych pociech. Jej wizyty stają się coraz rzadsze, jednak za każdym razem przynosi furę prezentów. Tylko czy są one w stanie zastąpić miłość? Cathy i Chris stają się rodzicami dla dużo młodszych bliźniaków Carrie i Cory'ego. Nie zaznawszy miłości matki, której jedynym celem w życiu stało się podążanie za bogactwem próbują poradzić sobie z uczuciami, które zaczynają w stosunku do siebie czuć. Cathy z dziewczynki staje się powoli kobietą, a Chris mężczyzną. Szaleje w nich burza hormonów, której nie potrafią powstrzymać. Jedynym rozwiązaniem wydaje się zbliżenie do siebie. Schemat zaczyna się powielać, a oni coraz bardziej marzą o ucieczce. Powieść Virgini C. Andrews wstrząsa czytelnika od pierwszych stron. Wydarzenia w niej przedstawione są oburzające dla osób żyjących w dzisiejszych czasach, a książka powstała w 1979r. Niby jednak nie tak dawno, ale mentalność osób, które żyły w tamtych czasach musiała różnić się od naszej. Czytelnik zastanawia się jak można być tak okrutnym. W końcu każda matka powinna kochać swoje dzieci? Nieprawdaż? Niektóre wolą jednak je ukryć w zamknięciu. Na poddaszu bez możliwości wyjścia na zewnątrz. Na wielkim, zakurzonym strychu, gdzie usychają niczym zwiędłe kwiaty. http://w-krainie-slow.blogspot.com/2014/09/virginia-cleo-andrews-kwiaty-na-poddaszu.html

W tomie 15 cyklu „Ryzykowna Miłość” lub znanego także pod nazwą „Miłość na kołku” poznajemy losy Zoltana i jego wybranki. Przystojny wampir mieszka w Transylwanii i jego celem życiowym (chociaż to może być kwestia sporna, gdyż połowę czasu nie żyje) jest znalezienie zabójcy jego ojca. Robi to prawie od 800 lat. Jedyną wskazówką jaką posiada jest niezwykła strzała. Wskutek zdarzeń losu mężczyzna trafia do Tybetu, gdzie zostaje zaatakowany przez wojownika. Po szarpaninie i walce okazuje się, że wojownikiem jest kobieta. Jego wybranka. Neona ma na głowie własne sprawy. Po ataku, gdzie zginęło wiele kobiet z doliny musi jak najszybciej znaleźć najlepszy okaz mężczyzny i urodzić córkę. Zoltan jest świetnym kandydatem silny, przystojny, dobrze zbudowany. Jednak kobieta nie potrafi wypełnić swojej misji. Neona u której budzą się coraz silniejsze uczucia do mężczyzny ma własne tajemnice. Na jej wioskę najeżdżają groźni najeźdźcy i tylko Zoltan może pomóc kobietom odeprzeć ich atak. Jednak czy wartości zakorzenione od setek, a nawet tysięcy lat pozwolą przyjąć pomoc mężczyzny? Czy jednak będą musiały radzić sobie same? Jest to już moje piętnaste spotkanie z tym cyklem i po raz piętnasty nie zawiodłam się. Autorka ma wiele świetnych pomysłów, które z powodzeniem realizuje. Wojowniczki niczym z Xeny, smoki, jeszcze więcej zmiennokształtnych. Ten miszmasz świetnie udał się dla Sparks. Dzięki niemu nieraz w tej części możemy spotkać się z bohaterami poprzednich. http://w-krainie-slow.blogspot.com/2014/09/kerrelyn-sparks-jak-uwiesc-wampira_8.html

Stanowczo za mało Lucasa, gdzie on się podziewał przez całą książkę? :)

Helena Hamiton jest niezwykłą osobą. Cicha, nieśmiała i zadziwiająco piękna. Nie zdaje sobie sprawy, że każdy chłopak w szkole ją pożąda. Dni upływają jej na pracy w sklepie ojca i spotkaniach z najlepszą przyjaciółką. To właśnie od niej dowiaduje się, że na wyspie zjawiła się nowa rodzina. Wszyscy mieszkańcy żyją tylko tym. Helena słysząc wszędzie o pięknych, bogatych Delosach ma ich dosyć. W dodatku zaczyna miewać koszmary. W snach odwiedza suchą, jałową krainę, a gdy się budzi jest obolała i zmęczona, a stopy pokrywa jej krew i piasek. Widuje także trzy zawodzące postacie. I w końcu spotyka Lucasa. Jej do tej pory cicha i nieśmiała natura zmienia się o 180 stopni. Ogarnia ją wszechobecna wściekłość i jedyne słowo, które ma w głowie to: „Zabić”. W jej głowie pojawia się coraz więcej pytań. Tylko jak ma znaleźć na nie odpowiedzi skoro jedyne osoby, które je znają są też tymi, które chce zabić. Chyba każdy z nas miał w życiu styczność z mitologią. Czyż nie musieliśmy czytać mitów Parandowskiego? Kiedyś przeze mnie nielubianych. Po lekturze mam zamiar po nie sięgnąć. Może także skusze się na „Iliadę” i „Odyseję” Homera. To właśnie te dzieła stanowią podstawę książki. Autorka świetnie, wręcz genialnie splata historię swojej książki z tą z eposu Homera. Jednakże nie dajcie się zwieść. Książka Josephine Angelini nie opowiada tylko i wyłącznie o mitologii. Jest to powieść o ponadczasowej miłości. Uczuciu, które nie ma prawa bytu w świecie przez nią wykreowanym. Mimo to nadal trwa. Autorka stworzyła niesamowitą, ponadczasową historię, która wciąga czytelnika od pierwszych zdań. Każda kartka, którą przerzuciłam była bardziej interesująca od poprzedniej. Z czystym sumieniem zabieram się za lekturę drugiego tomu, który już czeka na półce. http://w-krainie-slow.blogspot.com/2014/09/josephine-angelini-spetani-przez-bogow.html

Świat inny niż go znamy... Ziemia jest przeludniona z tego powodu na ludzi nałożone są prawne sankcje. Każda rodzina może mieć tyko 2 dzieci. Jeżeli jest ich więcej podatki zaczynają być coraz wyższe, a życie coraz cięższe. Andrew Wiggin zwany Enderem jest "Trzeci". Pogardzany przez innych jest ich jedyną nadzieją.Tylko on może pokonać Robali. Tylko czy powierzenia losów ludzkości dla małego chłopca jest dobrym pomysłem? Nie będę rozpisywała się więcej o fabule książki. Jest to kompletnie bezsensowne. To książka z tych, które trzeba przeczytać żeby zrozumieć. Raz na jakiś czas człowiek dostaje taką książkę w swoje dłonie. Czasami z wyboru, czasami z przypadku. (U mnie to drugie). Przyznaje się, że nie raz musiałam czytać zdanie ponownie, aby zrozumieć jego sens. To nie było wcale nużące. Analizowałam całe sekwencje zdań, pojedyncze zdania, wyrazy...W końcu zaczynałam rozumieć. I myślę, że w książkach takiego typu jest to bardzo ważne. Należy ZROZUMIEĆ jak to wszystko działa, żeby zrozumieć książkę. Mi się to udało. Weszłam w ten świat, zagłębiałam się coraz bardziej. GRAŁAM W GRĘ I WYGRAŁAM. Dobrnęłam do końca jednak z uczuciem niedosytu, które od razu zostało zniwelowane. Na końcu książki ((przynajmniej wydania, które czytałam) jet dołączone opowiadanie Orsona Scotta Carda pod tytułem: "Chłopiec z Polski". Co mogę napisać więcej? Po prostu przeczytajcie. Nie ważne czy na co dzień czytacie romanse, powieści obyczajowe czy inne. Ta książka jest po prost warta tego, aby ją przeczytać i ja na pewno jeszcze do niej wrócę.

"Carrie" wpadła mi w ręce na Wiosennym Kiermaszu Książki w moim mieście. Wcześniej nie miałam styczności z powieściami Kinga jednak postanowiłam ją kupić. Właściwie to dostałam ją prawie za darmo - zapłaciłam 50 gr. Zanim zabrałam się za tę pozycję zdążyłam przeczytać wiele innych, w tym nawet jedną Kinga: "Cmętarz Zwieżąt". Jednak w końcu wczorajszego wieczoru po nią sięgnęłam i nie żałuję. Jest to debiut Kinga jednak czytelnik praktycznie tego nie zauważa. Jest kilka niedociągnięć, jednak bledną one w porównaniu do całości. Autor świetnie przedstawił problemy dziewczyny, która była zastraszana przez swoją matkę - Margaret. Jej portret King również nam zarysował. W powieści są przytaczane fragmenty dwóch innych książek stworzonych rzez autora, aby ukazać nam pełen obraz tragedii. Mianowicie: "Nazywam się Susan Snell" oraz "Nadejście cienia". W tej drugiej są analizowane zachowania Carrie i jej "daru". Także przytaczane rozmowy z osobami, które przeżyły "Noc zagłady". King to stanowczo Król. Nikt nie powinien mieć co do tego wątpliwości. Każda jego książka zapada długo w pamięci i chętnie się do nich wraca.

Sookie Stackhouse wiedzie z pozoru zwyczajne życie. Pracuje jako kelnerka w barze, mieszka ze swoją babcią i uroczym kotem. Ma kochającego brata.. Jest jak każdy inny. Nieśmiała, płochliwa i dziwna. Tylko, że u niej słowo "dziwna" naiera zupełnie innego znaczenia. Sookie czyta w myślach. Ten wyjątkowy dar jest jej największym przekleństwem. Mimo iż stara się odciąć od innych czasami nieumyślnie coś "podsłucha". Jednak pewnego razu w barze zjawia się tajemniczy mężczyzna, którego nie słyszy - wampir Bill. Sookie zaczyna się z nim spotykać jednak sielanka nie trwa długo. W miasteczku zaczynają ginąć kobiety, na których ciałach koroner znajduje ślady kłów. Oczywiście podejrzenie pada na Billa. Opinie o tej książce są zróżnicowane od tych najgorszych: "dno", "beznadzieja", po te wynoszące na wyżyny: "genialna", "cudo". Ja jestem pośrodku. Książka nie jest taka zła, ale nie jest też genialnym dziełem sztuki. Na początku czytanie szło mi opornie. Przydługawe opisy ubierającej/myjącej czy też robiącej zwykłe, przyziemne rzeczy Sookie były męczące. Ile w kółko można czytać: "Miałam przynajmniej pięć par czarnych szortów i bardzo dużo białych koszulek, bo łatwo się brudziły" - Bo tak trudno zrobić pranie? "A w mojej szufladzie tkwiło mnóstwo par białych skarpetek. [...] Zmyłam makijaż, oklepałam twarz kremem nawilżającym i zdjęłam gumkę z końskiego ogona." - Informacje zupełnie niepotrzebne i bezużyteczne. Jasne raz czy dwa można wtrącić, ale nie co drugą stronę. W końcu człowiek ma dosyć. Przejdźmy dalej. Ciągłe rozpaczanie biednej, biednej Sookie. Nie umawia się na randki (chociaż jest atrakcyjną blondynką), czyta w myślach i na koniec prawie nikt nie aprobuje jej związku z wampirem. Miałam wrażenie, że jeszcze trochę a rzucę książką, ale brnęłam przez kolejne kartki. Dalej nie było tak źle (chociaż nadal zdarzały się opisy w stylu: "I jeszcze włożyłam kolczyki"). Jednak akcja powoli, bardzo powoli zaczynała się rozkręcać. W końcu rozpoczęto dochodzenie w sprawie śmierci kobiet. Jednak dowiedzieliśmy się tylko tyle, że zaliczyła je większość facetów w miasteczku i wszyscy cieszą się, że są martwe. Jedyny plus książki do sceny pomiędzy Billem, a Sookie oraz okładka, która bardzo przypadła mi do gustu. Dzięki temu potrafiłam przeczytać książkę do ostetniej strony. Jeżeli macie trochę wolnego czasu i chcecie go przetrwonić na "nie wiadomo co" to pozycja jest idealna dla was. Opinia jest również na moim blogu: http://w-krainie-slow.blogspot.com/2014/06/martwy-az-do-zmroku.html

NAUCZ SIĘ GRAĆ W TĘ GRĘ, JEŚLI PODOŁASZ - WYGRASZ... Allie została aresztowana 3 razy i to wszystko w ciągu roku. Ponadto zostaje wyrzucona ze szkoły - ZNOWU! Ale tak to jest, gdy piszesz obraźliwe słowa na drzwiach gabinetu dyrektora:-) Czy może być gorzej? Dla Alyson na pewno tak. Zostaje wysłana do szkoły z internatem (tak przy okazji czy tylko mi się zdaje, że to trochę "oklepany" temat?) - Na szczęście książka nie była taka. Wściekła Allie zamieszkuje w internacie. Od początku stara się znienawidzić szkołę. Jednak z czasem zaprzyjaźnia się z Jo, a następnie zaczyna spotykać się z zabójczo przystojnym Sylvainem, którego pragnął wszystkie dziewczęta w Akademii Cimmeria. Ale jej życie nie jest usłane różami. Na drodze pojawiają się przeszkody. Pierwsza to Kate - typowa, szkolna zołza, która ma chrapkę na Sylvaina. Później są niekończące się reguły i kary. Następnie Allie dowiaduje się o Nocnej Szkole i tu pojawiają się prawdziwe kłopoty i nasuwają coraz to nowe pytania. Co tak naprawdę robi Allie w szkole? Co dzieje się za zamkniętymi drzwiami Nocnej Szkoły? Kim jest Nicholas? I najważniejsze: Komu można ufać? Spodziewałam się książki z gatunku Paranormal Romance. Czytając kolejne strony miałam wrażenie, że zaraz wyskoczy wampir, wilkołak czy ktokolwiek inny. Tytuł angielski brzmi "Night School" i tym się kierowałam. Jednak myliłam się i to jak bardzo. Jednak nie rozpaczam. Wzięcie do ręki tej książki było najlepszą rzeczą jaką zrobiłam w swoim życiu. Pani Daughterty łatwo przeprowadza nas przez kolejne strony. Czytając wtopiłam się w atmosfery Akademii Cimmeria. Poczułam się jak jedna z uczennic, która tylko czeka na kolejne wydarzenia. Z zapartym tchem odkrywałam kolejne tajemnice, szukałam odpowiedzi, poznawałam nowych bohaterów. Zaczytując się czułam zapach starej, zakurzonej biblioteki, gdzie uczniowie spędzali większość swojego czasu. Widziałam oczami wyobraźni piękne obrazy w Kaplicy. Czy też zagłębiałam się w mroczny las. "Wybrani" jest pozycją dla każdego kto kocha tajemnice. Każdy kto uwielbia mroczne nastroje powinien zaopatrzyć się w egzemplarz. Z niecierpliwością czekam, aby zaczytać się w kolejnych częściach. Opinia jest na moim blogu: http://w-krainie-slow.blogspot.com/2014/06/wybrani.html#more

"-NASZ jeden dzień będzie trwał zawsze dopóki ono bije dla ciebie... Za miłość złożoną z setek zdań i tysiąca słów" ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Nie wiem czy słowa zdołają opisać co czułam czytając tę książkę. Jest to historia o pięknej miłości. W niektórych momentach tragicznie smutna w jeszcze innych zabawna. Od początku do końca przerzucałam stronice z zapartym tchem śledząc losy bohaterów. A szczególnie bohaterki. Urzekły mnie opisy przyrody, uczuć czy też występujące czasami słowa: "Drogi czytelniku", które pozwalają się wgłębić jeszcze bardzie w klimat powieści. Dzięki nim czasami odczuwałam wrażenie, że autorka opowiada tą historię bezpośrednio mi.

Pochłonęłam w niecały dzień. Śmiałam się, ale i tak nie uciekłam od płaczu. Cudowna - tylko tyle jestem w stanie napisać.

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Przeczytałam ją od deski do deski. Nie mówię, że całkowicie nie przypadła mi do gustu. Podobała mi się scena w teatrze oraz sceny z udziałem Małgorzaty. Podobała mi się postać kota - Behemota. Uwielbiam tytułowych bohaterów.Mimo iz ich historia jest krótko opisana to jest także romantyczna (przynajmniej wg mnie). Czy sięgnęłabym po tę książkę jeszcze raz? Nie. Nie mam zamiaru tego robić.

Cóż tyle czekałam na tą książkę i w końcu ją dorwałam. Już tytuł mnie rozczulił i nie mogłam doczekać się, aby przeczytać historię Howard'a. Początek nie powalił mnie, ale pomyślałam, że pewnie się jeszcze rozkręci. I miałam rację! Książka naładowana dawką erotyzmu i humor, czyli tego co kocham w tej serii.

Więc kolejna książka z listy BBC za mną. Druga część cyklu "Opowieści z Narnii" nieco mnie rozczarowała, ale od początku. Czwórka rodzeństwa właśnie ma wyjechać do szkoły, gdy nagle znajdują się w innym świecie. Po kilku minutach zastanawiania się gdzie są zgadują. Tak! Znowu Narnia. Tylko inna, bardziej zmieniona, ale czego można się spodziewać. W końcu od ich ostatniej wizyty minęło 1300 lat. Zamek Ker-Paravel jest teraz tylko ruiną a półwysep zamienił się w wyspę. Czytelnicy w miarę czytania dowiadują się, że Narnie opanowali Telmarowie a prawowity król - Kaspian chcąc przywrócić "dawną" Narnię toczy bój ze swoim wujem - Mirazem. Jak już pisałam ta część jest dla mnie rozczarowująca. Zawiodłam się. W porównaniu do pierwszej części ta jest po prostu nudna. Jednak na obronę mogę dodać to, że wpierw zobaczyłam film i może przez to nabrałam dystansu do książki spodziewając się wątku romantycznego między Kaspianem i Zazanną oraz ciekawszej akcji